mijn ervaring met de psychiatrie

Zoals jullie weten heb ik afgelopen tijd vaker op de paaz gezeten en heb ik hier ook al eerder een artikel op gezet met praktische tips.

Vandaag wil ik graag met jullie mijn ervaring delen, dit is echter wel de paaz van het Zuyderland medisch centrum en kan dus niet voor andere paaz afdelingen praten.

Dit artikel is meer bedoeld voor de mensen die nog nooit opgenomen zijn en zich afvragen hoe het daar is als je er voor het eerst komt, of als je graag wilt weten hoe het bij een andere paaz eraan toe gaat.

Dit artikel gaat ook over drie afdelingen namelijk de 'normale' paaz, medisch psychiatrische unit en ouderen psychiatrie.

ik hoop hiermee dat ik jullie een beter beeld kan geven over wat je te wachten staat als je naar de paaz gaat.

ik moet erbij vermelden dat ik vanuit de volwassenen psychiatrie alleen geweest ben in de covid 19 periode en er geen dagbehandeling was, op het einde zal ik nog een stukje vertellen over mijn opname op Mondriaan kind en jeugd psychiatrie waar ik wel dagbehandeling had.

mijn eerste opname bij de paaz van Zuyderland vond ik echt enorm eng,

ik was nooit op een volwassenen paaz afdeling geweest alleen voor kind en jeugd.

ik werd de eerste keer op de gewone paaz afdeling opgenomen,

Alleen als ik op bezoek was bij een vriendin kwam ik daar.

als een bange kip kwam ik binnen, ik moest me via de intercom melden aangezien en richting nacht was.

ik kwam bij een enorm lieve vrouw binnen die zich direct voorstelde en vroeg of zij spullen van mij kon overnemen, omdat ik bang was heb ik mezelf wel gewoon netjes voorgesteld maar mijn spullen bij me gehouden.

ze bracht me direct naar mijn kamertje zodat ik even kon wennen en mijn spullen neer kon zetten, daarna kreeg ik uitleg hoe het daar werkte voor die nacht.

Direct erachteraan had ik een gesprek met de afdelingsarts (psychiater) dit was mijn opname gesprek waarin nog eens werd uitgelegd waarom ik er precies zat en wat hun van mij verwachtte, ook werd er gekeken of ik voor die nacht nog extra medicatie nodig had en of ik nog iets belangrijks had voor mijn opname.

omdat ik veel spanningen had en echt even moest landen mocht ik van de verpleging met hoge uitzondering nog even in de tuin een sigaret roken (ik raad echter mensen wel af om te roken).

hierna mocht ik nog wat drinken pakken en liep verpleging nog even mee voor medicatie en een kort gesprekje om te vragen hoe het ging.

al snel had ik zo iets van oke ik wil nu gewoon alleen zijn en dat was prima,

ik had mijn laptop bij waarin ik toen afleiding heb gezocht en ook vooral heb gekeken hoe doen andere mensen dit in een psychiatrie?

ik kon helaas niet heel veel vinden behalve van een YouTuber die vlogt over haar leven met psychische problematiek waarna ik dacht oke ik moet het zelf ontdekken.

Die nachten heb ik aardig slecht geslapen omdat ik met zoveel vragen in mijn hoofd zat,

ik kwam op een zaterdag binnen wat betekend dat je ook nog eens kunt uitslapen dit was zo fijn aangezien ik zo slecht geslapen had.

Toen ik eenmaal goed genoeg wakker was en me klaar gemaakt had ben ik naar de verpleging gegaan om verder uitleg te vragen over hoe het daar werkt, natuurlijk krijg je dan ook meteen enorm veel informatie waarbij ik wel meteen te horen kreeg dat ik het nog eens altijd mocht vragen.

ik heb die dag niet heel veel meer gedaan dan alleen op mijn kamer gezeten en gewoon mijn ding gedaan.

op maandag kwam de verpleging om 08.00 wekken om het week ritme een beetje te behouden ondanks er geen programma was. waarbij ik die dag ook niet veel meer deed dan op mijn kamer zitten en een gesprek met mijn psycholoog waarna ik weer weg mocht.

wel kreeg ik IHT (intensive home treatment oftewel intensieve thuis begeleiding)

toen ik thuis was met IHT duurde het ondanks de goede hulp van IHT en therapie toch niet lang voor ik weer terug zat, het enige verschil hierin was dat ik dit keer niet door een crisisdienst daar gezet ben (of ja het was wel in een crisisdienst) allen dit keer had mijn eigen psycholoog crisisdienst. ik had contact met IHT die besloten de crisisdienst in te schakelen,

dit was een bekend contact aangezien mijn eigen psycholoog de crisisdienst had.

het voelde op dat moment echt niet chil maar tegelijk was het echt mega fijn,

ik had haar in die middag nog gesproken dus ik hoefde haar niks uit te leggen.

we hebben toen samen enorm hard na een oplossing buiten de paaz gekeken alleen was dit er helaas niet meer, het voelde alsof ik mijn psycholoog en mijzelf enorm teleur stelde.

mijn psycholoog heeft toen met de achterwacht gebeld en er is toen uit gekomen dat ik terug zou gaan, alleen was het op de 'gewone' paaz enorm onrustig waardoor ik door mijn psycholoog op de oudere psychiatrie geplaatst werd.

Ik mijn spullen weer gepakt en maar weer terug naar het ziekenhuis.

hierbij was ik weer een angsthaast want het was weer een andere afdeling,

echter werd ik enorm goed opgevangen opnieuw. er waren niet heel veel andere regels dan op de 'normale' paaz.

ik kwam toen ook weer in de avond binnen waardoor ik die dag niet veel meer gedaan heb, wel heb ik die avond mijn psycholoog wel nog gemaild.

het enige wat ik niet verwacht had is dat ik de dag erna echt een geweldige verpleegkundige heb leren kennen die mij echt vooruit heeft geholpen.

behalve dat zij mij mentaal hielp zorgde ze er ook voor dat ik wat meer de groep op kwam en dus niet zo enorm in mezelf gekeerd zat. ik heb daar toen een week gezeten en tot zoveel meer inzichten gekomen. ondanks ik het idee had dat ik niet klaar was om daar weg te gaan ben ik onverwachts toch weg gegaan met alle gevolgen van dien.

Ik heb direct het zelfde weekend weer twee dagen op de 'normale' paaz gezeten, waar ik inmiddels wel wist hoe het ging waardoor het toch iets prettiger voelde.

Na dat ik bij die afdeling weer geweest ben, is het in een keer enorm slecht met mij gegaan,

ik geloof dat zowel ik als mijn omgeving en behandelaren schrokken.

Ik was bijna elke dag in het ziekenhuis met ook halve dagen paaz opnames echter zat ik toen weer op de 'normale' paaz waar het opeens niet meer goed ging met mij en dezelfde dagen weer naar huis ging omdat ik het voor mijn gevoel zo enorm verpestte dat ik vond dat ik beter de kamer aan iemand kon geven die het harder nodig had.

Dit is die hele week zo door gegaan tot die zaterdag avond, dat was de dag dat ik een nacht op de verpleeg afdeling bleef en erna naar de medisch psychiatrische unit (mpu) ging.

Dit was aangezien ik een infuus had die er nog niet uit mocht.

Ik was toen zo enorm zwak erbij dat ik eigenlijk alleen maar in mijn bed lag, alleen moest ik op de mpu steeds aan een vriendin denken die daar ook gelegen had.

Hier ben ik toen ook over in gesprek geweest. het is misschien wel zo dat jij naar de verpleging moet als er iets maar ze maken daar zeker tijd voor je.

Dat gesprek was zeker fijn en toen kwam ik er achter dat die vrouw van de oudere psychiatrie die nacht werkte waarop ik gevraagd heb of ik haar in het begin van de dienst nog even mocht bedanken vanwege toen ik bij haar zat,

it mocht aangezien de afdelingen direct naast elkaar zaten.

Dit heb ik die avond ook gedaan waarop een gesprek volgde die ik nooit meer zal vergeten.

Die nacht heb ik door het infuus slecht geslapen maar dat maakte me niet heel erg veel uit,

het grootste verschil tussen de mpu en andere paaz afdelingen was dat hun medische behandelingen mogen uitvoeren en dat je dus een belletje op de kamer hebt voor als er iets is.

Toch ben ik blij dat ik die drie afdelingen heb mee mogen maken want op elke afdeling heb ik wel iets geleerd waardoor ik nu ook beter met dingen om kan gaan.

Ik wil niet zeggen dat het daardooor nooit meer voor komt want nadat ik met ontslag ging op de mpu zat ik de dag erna weer op de oudere psychiatrie met recent nog een nachtje op de 'normale' paaz.

Er zijn een paar dingen die je altijd moet onthouden bij de eerste keer opname op een paaz opname,

1. je mag alles vragen ook als je twijfelt of iets klopt of niet,

2. ook al hebben ze het je uitgelegd vraag opnieuw als iets toch onduidelijk is

3. ze leggen je altijd uit wat je kunt verwachten, doen ze dit niet vraag het dan en blijf er niet mee zitten.

4. de verpleging kan je pas helpen als je zelf naar hun toe komt, ook hun zijn mensen en kunnen je niet in je hoofd kijken.

5. je gaat er ook altijd weer weg (ik heb verhalen gehoord van de tijden dat mensen er zaten en ook hun zijn daar weg gegaan)

6. het is de eerste keer altijd eng

7. laat het op je af komen.

Ik had beloofd om ook nog een stukje van mijn opname op Mondriaan te vertellen.

Toen ik 16 was ben ik een paar dagen bij Mondriaan geweest,

dit ging alles behalve goed.

Wel hadden we daar een dag programma, dit was namelijk dat je ook in de ochtend gewekt werd en het ontbijten.

dan had je dag opening en werd eigenlijk gezegd wat die dag qua therapie werd gedaan,

hierna had je nog even tijd voor jezelf en begon je direct met de therapie.

Dit was van ongeveer 09.30 tot 15.00 en erna mocht je bezoek ontvangen en je eigen ding doen.

Maar toen ik daar binnen kwam wou ik echt alleen maar weg. ik moest daar een week blijven en ik was na drie dagen al weg.

Geloof me de grootste fout van mijn leven.

Dus een wijze tip: maak je behandeling altijd af.

Voor eventuele vragen over opnames kunt u altijd mailen naar renske.mezorg@outlook.com

Liefs, Renske